Het aluminium constructiesysteem werd verwijderd en vervangen door een opstelling waarin een stoel het beeld ondersteunt, zoals zichtbaar op de foto hierboven.
Het oorspronkelijke plan was om alle bestaande kunstwerken te koppelen aan het aluminium constructiesysteem. In de praktijk bleek dit werk echter te zwaar en te onevenwichtig om er stabiel mee te combineren, tenzij het in stukken zou worden gezaagd.
Bovendien kwam het daardoor te hoog te staan, wat de werking verminderde. Door het beeld rechtstreeks op de grond te plaatsen ontstaat er een sterkere spiegeling tussen de bezoeker en de cyborg.
Met enige fierheid kan ik u melden dat ik na lang zoeken een uiterst zeldzame cyborg heb gevonden: een winkelkarmodel uit 1960. Via een tip van een vriend kwam ik in contact met een oude hippie. In zijn schuur, tussen stoffige dozen vol lp’s en afgedankte platenspelers, stond onder een doek een defecte maar complete cyborg. Wat het helemaal wonderbaarlijk maakte: hij bezat ook nog een oude super-8-film van een cyborgwinkel waar dit model te koop was. Samen vormen die twee een uniek tijdsdocument, een vergeten stukje geschiedenis dat ik met plezier toon.
Natuurlijk is dit verhaal verzonnen. Het laat zien hoe gemakkelijk twijfel kan ontstaan over geschiedkundige feiten. Het beeld bestaat, en ook het filmpje oogt echt. Toch gaat het hier om sciencefiction, een interessegebied dat mij nauw aan het hart ligt. Bovendien is de fysieke samensmelting van mens en machine al lang geen pure fictie meer: denk aan pacemakers of andere implantaten.
Oorspronkelijke titel:
Shopping for Faces
Thema:
Een figuur met winkelkar gaat letterlijk andere gezichten kopen. Het werk speelt met de gedachte dat mensen telkens een ander gezicht kunnen aantrekken, afhankelijk van de situatie. De gezichten op het beeld kunnen verwisseld worden.
Materialen: plaatstaal 1.5mm, gelast
Afmetingen: 120x90x180cm