Transformatie van materie
Hier ondergaat de materie zelf de verandering. In sculpturen, schilderijen en digitale studies wordt zichtbaar hoe materialen reageren op druk, hitte of vervorming. Of het nu metaal, verf, kunststof, organisch of virtuele materialen betreft: spanning, breuk en deformatie onthullen het eigen karakter van de stof en haar bereidheid om van gedaante te wisselen.
Transformaties van projecten
Ontwikkelingen en eerste vormen
2020 - Gerookte Magritte
Gerookte Magritte combineert een foto, een 3D-animatie en een fictieve menutekst tot een speels surreëel geheel waarin Magrittes iconische pijp zichzelf letterlijk rookt en als culinair gerecht wordt opgediend — een humoristische wisselwerking tussen taal, beeld en smaak.
Op dit bord presenteren wij u flinterdunne schijfjes van onze huisgerookte Magritte, geserveerd met zachte toefjes wasabimayonaise.
Daarbij kozen we een verfijnde Chardonnay, fruitig en met een lichte toets van eik — de perfecte begeleider.
Om het gerecht te vervolmaken krijgt u ook een afbeelding van de originele pijp van René Magritte, die we u met trots en via ons sublieme rookproces voorschotelen.
Verwacht een smaaksensatie die u nog nooit eerder hebt ervaren.
Smakelijk!
Het kunstwerk Gerookte Magritte bestaat uit een foto en een 3D-animatie waarin duidelijk de pijp uit het beroemde schilderij van René Magritte te herkennen is. Net als in Magrittes schilderij speelt dit werk met taal en betekenis, en krijgt het geheel een surrealistische ondertoon.
De titel verwijst speels naar gerookte vis — meer bepaald griet — waardoor men zich afvraagt of Magritte misschien zelf een vissoort is. De klankverwantschap maakt de titel dubbelzinnig en humoristisch.
In de video hult de pijp zichzelf in rook. Zoals vis tijdens het rookproces uitdroogt en zijn typische smaak krijgt, zo transformeert ook de pijp: van glad en glanzend naar schraal en uitgerookt. Uiteindelijk wordt ze als een carpaccio op een bord gepresenteerd, waarbij de binnenkant een visachtige textuur krijgt.
2020 – Verzet van een skytube
Verzet van een skytube is een 3D-animatie waarin een stoffen buis — een zogenaamde skytube — door een krachtige ventilator met lucht wordt gevuld.
Normaal gesproken beweegt zo’n buis wild en voortdurend van vorm. In dit werk toon ik het tegenovergestelde: de beweging van de skytube wordt vertraagd, waardoor ze verandert in een langzaam transformerende sculptuur.
Op de achtergrond slaan vlaggen onstuimig in de wind, terwijl de skytube op de voorgrond traag en statig beweegt. Dit contrast wekt de indruk dat de buis zich verzet — zowel tegen de stormachtige wind rondom als tegen de lucht die haar van binnenuit in beweging zet.
2019 - Rocky’s transformatie
Rocky’s transformatie is een 3D-animatie waarin een steen langzaam van vorm verandert tijdens zijn reis tussen andere keien, als metafoor voor de mens die door tijd en ervaring wordt gevormd.
2019 - De ander willen zijn
De ander willen zijn is een korte 3D-animatie waarin een kubus en een torus vergeefs proberen elkaars vorm en kleur aan te nemen, waardoor hun mislukte transformatie een poëtisch beeld wordt van het verlangen om de ander te zijn.
In deze korte 3D-animatie proberen een kubus en een torus om beurt de vorm én de kleur van de ander aan te nemen. Het resultaat oogt geforceerd: de vervormingen verlopen te bruusk, de polygonen, lijnen en punten schuiven zichtbaar uit hun verband.
Juist dat maakt het interessant. Wat technisch gezien een “mislukte” animatie lijkt, blijkt toch te werken als kunstwerk. De onbeholpen poging van beide vormen om elkaar te imiteren toont hoe moeizaam het is om de ander te willen zijn.
2019 – De besmette David
In deze lange 3D-animatie (35’) wordt Michelangelo’s beroemde David op een speelse maar verontrustende manier getroffen door een huidziekte die zich langzaam uitbreidt en uiteindelijk het hele beeld bedekt.
Het is een aandoening met de pathologie van een voortdurend veranderende materie: de huid transformeert van leder naar chroom en telkens opnieuw naar andere materialen.
Steeds verschijnt er een nieuwe infectie, alsof de sculptuur gevangen zit in een eindeloze cyclus van besmetting.
2019 - Vreemde hond op de hondenshow
Vreemde hond op de hondenshow is een videowerk waarin een met deeg omhulde draadsculptuur van een hond langzaam uitzet en zo uitgroeit tot een groteske parodie op het perfecte showdier.
Vreemde hond op de hondenshow bestaat uit een inox draadstructuur die werd bedekt met een rozig deegmengsel. Het deeg — gemaakt van gist, bloem en water — begon te rijzen, waardoor het volume toenam en de hond steeds voller en vetter leek te worden.
Het werk werd in een klein oventje geplaatst om de temperatuur rond 37°C te houden, ideaal voor het rijzen van deeg. Van buitenaf werd dit proces gefilmd. Later werd de opname gemonteerd tot een videowerk, gecombineerd met beelden van ‘perfecte’ honden op een hondenshow. Zo ontstaat een contrast: de draad-hond verandert op een vreemde, bijna groteske manier van mager naar vet, en past daardoor niet in het strakke ideaalbeeld van de show.
2018 – De klinker
Uit het terras van de woning van de kunstenaar komt een klinker los. Het kleine blokje, normaal een onopvallend deel van een repetitief patroon, begint zich te transformeren.
Terwijl het zich over het terras verplaatst, blijft het de globale richting van het patroon volgen. Toch verandert zijn gedaante voortdurend: de klinker groeit uit tot blok, wordt vervolgens een plaat, dan een paal. Van klein naar groot, van onderdeel naar zelfstandige vorm.
De animatie is uitgevoerd in zwart-wit. De strakke ordening van het terras blijft zichtbaar, maar de bewegende klinker doorbreekt die orde subtiel, alsof hij zijn mogelijkheden wil uittesten.
Oorspronkelijk opgevat als een test voor toekomstige projecten waarin 3D-animaties in de openbare ruimte worden geprojecteerd, toont dit werk al een intrigerende paradox: wat vast en bescheiden is, kan zich uitrekken tot monumentale proporties, zonder ooit helemaal los te komen van zijn oorsprong.
De klinker wordt zo een teken van zowel trouw als transformatie – een klein element dat grootse vormen aanneemt en toch verbonden blijft met het ritme waaruit het is ontstaan.
2018 – Smeltende composities
Met een siliconenmal vervaardig ik kleine, vierkante ijsblokjes (5 × 5 × 3,5 cm) die ik kleur met acrylverf. Ik plaats één of meerdere blokjes op het doek, wacht af, observeer wat er gebeurt en laat de verf haar werk doen.
Dit proces herhaal ik indien nodig om tot een zo overtuigend mogelijke compositie te komen.
Soms gebruikte ik extra elementen om het proces te beïnvloeden. Op het doek noteerde ik hoeveel blokjes ik gebruikte en welke handelingen ik toepaste. De kleuren zijn helder en precies, al blijft het doek zelf wit en dus lichter dan de foto’s suggereren.
2025: Bij de schilderijen die nog in mijn bezit zijn, werden de spieramen verwijderd. Rondom het doek zijn nestelringen aangebracht.
2017 - Dader en slachtoffer roulatie
Dader en slachtoffer roulatie is een 3D-animatie waarin slachtoffer, soldaat en commandant voortdurend van houding en macht wisselen, tot de rollen van dader en slachtoffer niet langer te onderscheiden zijn.
De vormen komen uit het project Kies en verander.
2017 – IJzerschets
Uit een sokkel steekt een fragment van een I-profiel. Langzaam begint het zich te verlengen, alsof het groeit.
Tijdens die trage beweging tekent het profiel een abstracte vorm in de ruimte – een schets die zich ontvouwt tot een groter sculptuur.
Voor de animatie werd een ruimte in het atelier van de kunstenaar gekozen. Hierin werd het digitale kunstwerk geplaatst, zodat het lijkt alsof de sculptuur ter plekke groeit. In de montage beweeg ik rond het beeld, alsof ik de transformatie stap voor stap observeer.
2016 – Mee met de wind
Dit werk ontstond onder de indruk van de Panoramadocumentaire Ondertussen in Saoedi-Arabië (Canvas), waarin de massale schending van mensenrechten werd getoond.
Boerka’s zijn er alomtegenwoordig in het straatbeeld — een beeld dat vanuit een westers perspectief tegelijk bevreemdend en beklemmend werkt.
De 3D-animatie toont een vrouw in boerka. Ze staat roerloos rechtop, terwijl enkel de stof van de boerka meebeweegt met de golven van de wind.
De titel verwijst naar Le vent nous portera van Noir Désir. In de openingsstrofe klinkt:
“Ik ben niet bang voor de weg, men zou moeten kijken,
je moet luisteren naar de kronkelingen in je diepste wezen
en alles zal goed komen, de wind zal ons meevoeren.”
Het werk is bewust geluidloos gehouden om een serene stilte te creëren. Het komt het best tot zijn recht op een verticaal scherm of in een verduisterde projectieruimte.
2008 – Vloeibare vormen doorheen de ruimte
Dit werk is het eerste videowerk waarin ik experimenteer met de materie van een vorm. Het toont een projectie van vloeibare polyester die ronddwaalt en ronddraait in de ruimte.
De massa verandert langzaam van vloeibaar naar vast, waarna ze op mysterieuze wijze in de verte van de ruimte wordt weggeschoten.
De installatie waarop geprojecteerd wordt, is driedimensionaal opgebouwd uit een aluminium constructiesysteem, waarin negen afzonderlijke vlakken los van elkaar en in de diepte zijn opgesteld. Hierdoor ontstaat een uitgesproken ruimtelijk effect en krijgt de beweging extra diepte.
De vormen komen uit het project Kies en verander.