Wanneer de balken verschuiven, lichten de gezichten van Stalin en Mao helder op; op een laptop op de voorgrond verschijnt Hitler. Het scannen verstoort af en toe het beeld, begeleid door een dreigende toon. Het werk thematiseert apathie en kritiekloos kuddegedrag — hoe mensen zich onder druk van leiders laten meeslepen.

Soms vangt de doelman de bal, maar op een bepaald moment vliegt de bal voorbij het doel. De keeper sprint erachteraan en stort naar beneden. De hotelier lacht om zijn val. Even later verschijnt een nieuwe keeper om het spel voort te zetten, alsof hij eenvoudig vervangbaar is. Het werk benadrukt de vervreemding van de moderne mens: door een teveel aan rijkdom verliezen we de voeling met fundamentele waarden.

De andere lijnen zijn de Whistlers: telkens als ze verschijnen, fluiten ze Always Look on the Bright Side of Life van Monty Python. Uiteindelijk vindt er een soort aanslag plaats. Het thema is terrorisme — de spanning tussen luchtigheid en dreiging.

Ik maakte twee versies: een schilderij en een ruimtelijk werk. Op het doek ziet de toeschouwer een lift dalen, weergegeven met kleurrijke, bewegende horizontale en verticale stroken. De geschilderde fragmenten zijn stills uit de videofilm. Telkens wanneer een filmbeeld over het corresponderende geschilderde vlak schuift, lichten de kleuren subtiel op.