Het doek MT.4.8 uit het project Smeltende doelen werd samengebracht met twee eerdere werken: Shooting Apples for Dogfoot (2004) en Warning Bullet (2003). De drie doeken zijn aan elkaar genaaid en delen hetzelfde thema: het doel. Het werk laat zich vanaf nu aan twee zijden zien.
Het doek Tropische observatie fungeerde als inspiratiebron op het tekenbord van het project Tekening in beweging. Op het doek zijn zowel een dolfijn als een doorkijk met een verrekijker te zien. Deze elementen werden opnieuw opgepikt en verwerkt op het tekenbord. De witte randen van het originele doek kregen daarbij een roze kleur.
Bij de schilderijen die nog in mijn bezit zijn, werden de spieramen verwijderd. Rondom het doek zijn nestelringen aangebracht.
Dit werk, dat in negen varianten bestaat, toont een lijmklem met inhoud: een schilderij dat in stukken van 10 × 10 cm werd geknipt en ertussen geperst. In de afbeeldingen hiernaast ziet u de lijmklemmen, gevolgd door een foto van hun oorspronkelijke staat.
De inspiratie komt van het icoontje van het sharewareprogramma WinZip voor Microsoft Windows — de kleine klem die ooit symbool stond voor digitale compressie. In Schilderijen.zip is dat icoontje tot leven gewekt. Zoals digitale bestanden worden samengeperst tot iets kleiners en tijdelijk ontoegankelijks, zo wordt ook dit schilderij letterlijk tot een compact pakket gereduceerd. De digitale logica van opslag en overdracht krijgt een fysieke vorm.
De titel verwijst met een knipoog naar die digitale wereld. Er bestaat uiteraard geen traditionele manier om schilderijen te “comprimeren”, maar de handeling van het samendrukken roept wel vragen op: wat blijft er over van een beeld, van betekenis, van waarde wanneer het wordt ingepakt?
Het schilderij kan alleen opnieuw bekeken worden door de klem los te maken en de fragmenten te reconstrueren. Die handeling verandert het werk van spanning en geslotenheid naar openheid en ruimte — een omkering van de digitale compressie, waarin het oorspronkelijke weer tijdelijk tot leven komt.
Schilderijen.zip onderzoekt de grenzen tussen materie en digitaal beeld. Het werk speelt met de spanning tussen tastbaarheid en virtualiteit: het schilderij verschijnt zowel als fysiek object als digitaal bestand. Waar bevindt zich het “echte” schilderij — in verf, in pixels, of in de handeling van het kijken zelf?
Het werk stelt tegelijk vragen over identiteit en waarde. Is een schilderij dat in stukken is geknipt en samengeperst nog hetzelfde werk? Of wordt het door deze ingreep een nieuw object, een conceptuele sculptuur, een soort ready-made in de geest van Marcel Duchamp? En ruimer gezien: weerspiegelt dit samendrukken niet ook hoe de kunstmarkt zelf werkt — waar expressie, uniciteit en betekenis voortdurend worden samengeperst tot economische categorieën, waar miljoenen via één klik van rekening naar rekening schuiven?
Zo wordt Schilderijen.zip zowel een speelse als kritische reflectie op onze omgang met beelden, technologie en waarde. Het schilderij is niet verdwenen, enkel veranderd van toestand — een ingepakte herinnering die wacht om weer uitgepakt te worden.
Op tentoonstellingen of bij een presentatie van het werk kan een QR-code aangemaakt worden waarbij bezoekers de code kunnen scannen om het werk dat erin zit te bekijken.
De veelheid aan informatie in onze samenleving vormt voor mij het vertrekpunt in deze reeks. Ik werk in lagen: na elke schilderlaag leg ik het beeld digitaal vast en bewerk het verder, zodat compositorische beslissingen kunnen worden verfijnd en geaccentueerd. Deze methode bouwt voort op mijn eerdere experimenten met gemengde technieken, maar hier beschouw ik de digitale bewerking als een volwaardig onderdeel van het schilderproces. Transparantie en opbouw laten het gelaagde ontstaan van het werk zichtbaar aanwezig blijven.
Materialen: olieverf op doek