In de tweede, meer poëtische animatie, Apocalyptische nieuwsombuigingen, staat hetzelfde mechanisme boven op een wolkenkrabber in een stad. Bij elke buiging lijkt de wereld te ontploffen: een terugkerend apocalyptisch moment. Tegelijk verschijnt de tekst No Comment... Bij elke nieuwe explosie verdwijnt er een letter, tot slechts puntjes overblijven: .. .......... Ook die lossen langzaam op. Het licht van de explosies zwelt aan, groter en feller, tot het hele beeld oplost in verblindend wit – een ultieme apocalyps waarin niets meer te zeggen valt.