In Gedachtenkooi zie je een hangende figuur, gevangen in een eigen constructie van gedachten. De intense kleuren zijn gebaseerd op warmtecamera’s: blauw voor koude, rood voor energie en verbruik.
Het lichaam reikt duidelijk naar voren, alsof het wil uitbreken. Zelfs de sokkel lijkt mee te willen bewegen, maar wordt tegengehouden door een brede dwarse plaat die de vooruitgang blokkeert.
De interpretatie blijft open. De mens kan verstrikt raken in zijn eigen denken of te sterk gehecht zijn aan iets, waardoor elke inspanning vergeefs lijkt. Vanuit een boeddhistische invalshoek ligt bevrijding juist in het loslaten — het doorbreken van de mentale kooi.
Maar ook het omgekeerde kan gelden: door zich vast te zetten in een focus kan men net de kracht vinden om vooruit te komen. Gedachtenkooi balanceert zo tussen beperking en bevrijding — tussen denken als hinder en denken als motor van beweging.
In 2025 werd de houten sokkel van Gedachtenkooi verwijderd en vervangen door een grijzige onderplaat met aluminium verbindingspunten.
Deze verbindingspunten maken het mogelijk om het werk te koppelen aan het modulaire constructiesysteem dat eerder werd ontwikkeld voor het project Kies en verander (2003–2018).
Op de foto’s zie je een tijdelijke constructie waarin twee vormen uit Kies en verander aan Gedachtenkooi zijn verbonden. Het concept blijft hetzelfde als in de versie uit 2016. Een rode vorm waaraan hersenen hangen lijkt als een blok aan het been te functioneren — een visuele last die het vooruitbewegen belemmert — terwijl de wieltjes juist het verlangen naar beweging versterken. Zo ontstaat een spanning tussen stilstand en voortgang, tussen denken en doen.