Gebroken volume is een tweeluik dat speelt met de spanning tussen virtuele en fysieke werelden. Wat in 2019 begon als een digitale animatie, kreeg in 2022 een tastbaar vervolg. Beide werken onderzoeken hetzelfde uitgangspunt: hoe een sculptuur verandert wanneer ze in fragmenten uiteenvalt.

De animatie Gebroken volume (virtueel) uit 2019 vormde het vertrekpunt voor dit werk. Het idee om hetzelfde proces ook in de werkelijkheid uit te voeren liet me niet los.

Daarom maakte ik in een 3D-programma een mal van Rodins Het Bronzen Tijdperk. Deze mal werd geprint en gevuld met rood-oker acrylhars. Nadat de sculptuur uit de mal kwam en was uitgehard, sloeg ik ze met een hamer in stukken. De afgebakende ruimte waarin de brokstukken terechtkwamen, was dit keer geen virtuele omgeving maar een glazen cilinder.

Het uitgangspunt is identiek aan de animatie: het plezier om te zien hoe een volume verandert door het te breken, tot er uiteindelijk alleen nog stof overblijft. Door de virtuele en de fysieke versie samen te tonen, ontstaat een dialoog tussen twee werelden — de digitale en de tastbare.

In deze 3D-animatie gebruikte ik een digitaal model van Het Bronzen Tijdperk van Auguste Rodin (1877). Het beeld wordt in verschillende versies verdeeld in 2, 4, 12, 48, 240, 1440 en 10 080 fragmenten. De sculptuur breekt traag in stukken; de brokken vallen in een afgebakende ruimte op de grond.

Het werk toont hoe het volume verandert door de mate van fragmentatie: in twee stukken blijft de vorm herkenbaar, in duizenden stukken lijkt hij te verdwijnen. Omdat het virtueel is, blijft het beeld herstelbaar: in de animatie wordt het langzaam weer opgebouwd tot zijn oorspronkelijke volume.

Boven: De animatie wordt getoond als tentoonstellingsconcept, waarin de zeven videoversies naast elkaar geprojecteerd of op grote flatscreens gepresenteerd worden.

Onder: Het blauwe videowerk toont hoe de sculptuur in 240 fragmenten uiteenvalt en zich daarna langzaam weer opbouwt.