Butt’s, Bats and Balls
Het project Butt’s, Bats and Balls onderzoekt de kruising tussen mannelijkheid, macht en geweld — thema’s die zowel maatschappelijk als kunsthistorisch geladen zijn. Humor, agressie en schaamte vloeien hier in elkaar over tot een verontrustend maar ook absurd beeld.
Transformaties
Start 2016 – Butt’s, Bats and Balls
Het idee begon met een kort zangdeuntje dat ik op mijn smartphone inzong. De herhaalde zin “You’ve got no shame at all” vormde het ritme en de toon voor een reeks van zeventien muzikale fragmenten. Op één daarvan bouwde ik deze 3D-animatie.
In de video bewegen fragmenten van mannenlichamen, elk met een honkbalknuppel in hun anus. Ze proberen een honkbal te raken, synchroon met de beat. De soundtrack werd gemaakt door muzikant wwnflttr, die de vocale opname bewerkte tot een pulserende ritmische structuur.
De beelden zijn warm van kleur, bijna vrolijk, ondanks de groteske inhoud. De slagen missen telkens hun doel; er vloeit geen bloed, geen lichaam wordt werkelijk geraakt. Toch blijft de spanning aanwezig — een ironische choreografie van mislukte agressie.
Het werk legt de verbinding tussen mannelijkheid, macht en geweld, en stelt de vraag waar schaamte verdwijnt zodra geweld wordt gelegitimeerd. Kunsthistorisch sluit het aan bij voorstellingen als Jheronimus Bosch’ Tuin der Lusten (ca. 1480–1490), waarin instrumenten in lichamen dringen, en Francisco Goya’s Fight with Cudgels (1820–1823), waarin twee mannen elkaar met knuppels te lijf gaan in een moeras.
2017 - Butt’s, Bats and Balls (sculptuur)
Na de realisatie van de 3D-animatie viel op hoe warm en zelfs humoristisch het filmpje aanvoelde — een opvallend contrast met het onderliggende thema. Dat spanningsveld vormde de aanleiding voor een ruimtelijke vertaling: een sculptuur die het tegenovergestelde oproept.
De vorm is volledig wit, getekend door rode sporen van geweld. De onderdelen werden eerst in mallen gegoten met hard polyurethaanschuim en vervolgens samengebracht tot één sculpturaal geheel. Waar de animatie speels is, blijft het object stil en confronterend: het bloedeloze wordt lichamelijk.
2017 - Linken naar nationalisme
In 2017 kreeg het project een nieuwe laag. De animatie werd uitgebreid met nationale vlaggen, als verwijzing naar de manier waarop landen in de loop van de geschiedenis geweld gebruiken om macht te verkrijgen en te behouden.
Drie camerastandpunten maakten het mogelijk de animatie gelijktijdig op drie schermen te tonen. Op de foto’s is een conceptuele visualisatie van dit idee te zien, waarin de vlaggen symbool worden voor collectieve identiteit en agressie.
