In deze twee 3D-animaties onderzoek ik de spanning tussen beweging en stilstand, tussen adem en vorm. Lucht – onzichtbaar maar voelbaar – wordt een sculpturaal element dat voortdurend evenwicht zoekt. Zowel de balancerende als de wachtende basketbal verbeelden een moment dat nooit voltooid raakt: een vorm die ademt, maar niet rust.
In deze sculptuur zweven basketballen richting de korven, maar blijven ze ervoor hangen. Verbonden met een pneumatisch systeem worden ze afzonderlijk opgeblazen en weer afgelaten. Door die trage ademhaling lijken de ballen gevangen in een moment dat nooit verdergaat – altijd onderweg naar de ring, maar nooit erdoorheen.
Een basketbal is bevestigd op een aluminium profiel en verbonden met een pneumatisch systeem. Terwijl de bal langzaam wordt opgeblazen en weer afgelaten, zoekt hij telkens opnieuw een fragiel evenwicht. Het is alsof de vorm balanceert tussen stabiliteit en verandering – stevig aanwezig, maar nooit volledig vastgelegd.